Cortenstaal kunst

Hij is een van de meest vooraanstaande beeldhouwers van de twintigste eeuw. Richard Serra werd lange tijd geprezen om zijn kunstwerken in cortenstaal, met een bijzonder ambitieus en internationaal karakter. Zijn werk legt de nadruk op de materialiteit en de relatie met de toeschouwer, de plaats van het werk en het werk zelf. Richard Serra komt oorspronkelijk uit S. Francesco en groeide op in de fabrieken van de Marina Cantieri, waar zijn vader werkte als onderhoudstechnicus van het buizenstelsel. Serra sprak veel over de invloed die de carrière van zijn vader had op zijn kunst. Vooral het evenwicht dat voortkomt uit het samensmelten van staal, gecombineerd om sculpturen te creëren zoals die in Corten in Liverpool street, Londen, genaamd Fulcrum.

Serra heeft een volledig Amerikaanse opleiding genoten aan de Universiteit van Californië in Berkeley. Hij werkte ook kort in een staalfabriek in East Bay om zijn studies op school te kunnen betalen. De kunstenaar kan aanspraak maken op een plaats tussen de grondleggers van het huidige, gedefinieerde “minimalisme”, dat in de jaren ’60 werd geboren door een generatie Amerikaanse revolutionaire kunstenaars. Die beeldhouwers begonnen met een onconventionele benadering van industriële materialen, zoals roestvrij staal en Cor-ten, die tot dan toe als constructiestaal waren voorgesteld. In de loop der jaren heeft Serra zich ook meer toegelegd op grootschalige sculpturen, door middel van werken die stedelijke architectuur of landschapsontwerp omarmen. Net als de minimalistische kunstenaars uit zijn periode speelt Serra met cortenstaal en het specifieke gewicht ervan, dat notoir hoog is, en dat na de actie van het modelleren van zijn kunst interessante gravitatiecontrasten aanneemt.

algemeen bekend als een van de belangrijkste naoorlogse Amerikaanse kunstenaars, wordt misschien wel beschouwd als de beroemdste op het gebied van grootschalige stalen installaties in de Verenigde Staten, zoals zijn werk in Marfa, Texas.

Geboren in New York in 1905, vertegenwoordigt een soort expressionistische kunstenaar die typisch is voor het begin van de eeuw, onconventioneel en Amerikaans tot op het bot, volledig los, voor het eerst in de geschiedenis, van enige vroegere Europese artistieke canon. In een van zijn interviews verwoordt hij in feite vooral dit begrip: “… Wij bevrijden ons van de belemmeringen van het geheugen, de associatie, de melancholie, de legende, de mythe of de bezittingen die instrumenten van de westerse kunst zijn geweest…”.

Deze omgekeerde obelisk, ongeveer 25 voet hoog, met een gewicht van 6000 pond, gemaakt tussen 1963 en 1967, in de volledige minimalistische fase van Newman en waarvan de kleur van gebrand cortenstaal onmiskenbaar is, staat op een schijnbaar hachelijke manier, dankzij een Egyptische piramide aan de basis, een andere emblematische Egyptische vorm.

Newmans minimalisme en filosofie krijgen volledig gestalte in dit werk in cortenstaal, met zijn historische betekenis, maar ook zijn bestemming, ontworpen voor geen bepaalde betekenis of specifieke plaats.